Kako se rano učenje odražava na kasnije rezultate?

“Mnogi vaspitači žale mi se da su pod velikim stresom, toliko da razmišljaju o otkazu, zbog pritiska da malu dJecu podučavaju akademskim znanjima i da ih ocJenjuju. Oni su svJedoci koliko su djeca zbog toga nesrećna i misle da bi mnogo više toga naučila kroz igru i druženje. A nauka potvrđuje njihov stav”, piše razvojni psiholog Piter Grej.

Brojne studije pokazale su da rano učenje školskog gradiva, mada u početku poboljšava rezultate, zapravo na duži rok dovodi do nazadovanja, naročito u pogledu društvenog i emocionalnog razvoja, objašanjava on, a prenosi Zadovoljna.rs.

U Nemačkoj je još tokom 70-ih vršeno poređenje između 50 obdaništa usmjerenih na dečiju igru i 50 usmjerenih na učenje školskog gradiva. Uprkos boljem predznanju djece iz druge grupe, do četrvrtog razreda osnovne škole djeca iz prve grupe znatno su ih prevazišla u svakom pogledu. Drugi učenici lošije su stajali sa matematikom i čitanjem, kao i po pitanju društvene i emocionalne zrelosti.

Zbog ovih saznanja, u Nemačkoj su, uprkos globalnom trendu, odustali od ranog učenja i vratili se igranju u obdaništima. Slična istraživanja u SAD dala su iste rezultate. Početni uspejsi i prednost u odnosu na djecu koja se igraju, kod dece koja rano počinju sa učenjem brzo blede. Štaviše, kako je pokazalo jedno dugogodišnje istraživanje, u uzrastu od 23 godine, djeca iz grupe koja je rano počela sa učenjem imala su više šanse da počine krivično djelo nego njihovi vršnjaci koji su predškolske dane proveli u igri.

Šta može biti uzrok ovakvih posledica ranog učenja? Grej smatra da stavljanje naglaska na uspjeh i napredovanje ostavlja negativne posljedice na djecu koja se podvrgavaju ranom učenju akademskih znanja. Za razliku od njih, deca koja se mnogo igraju uče da se slažu sa drugima, da planiraju svoje aktivnosti, da prevazilaze razlike i postaju odgovornija.

I drugi stručnjaci za dečiji razvoj naglašavaju pogrešne predstave o tome kako deca uče, koje vladaju kod današnjih kreatora obrazovnih politika.

“Igra se često smatra nezrelom aktivnošću kojom se ništa ne postiže, ali bez nje nema razvoja, kontrole osećanja i pažnje”, kaže Dejvid Vajtbred, psiholog sa Kembridža.