U izdanju Udruženja književnika Crne Gore (UKCG) izašao je novi broj časopisa „Književni zapis“. Kako su saopštili iz Udruženja, tim povodom, p rigodno Njegoševom danu, 50 komada ovog broja časopisa biće dodijeljenoNarodnoj biblioteci „Radosav Ljumović“ Podgorica.

Foto: Udruženja književnika Crne Gore

Ovaj broj "Književnog zapisa“, kako je naglasila urednica časopisa mr Marijana Zečević, iako je ispisan i drugim temama, „ovjekovječuje jednu estetsku liniju, kao silogizam koji upisuje jedan u drugi krug, povodom 210 godina od rođenja Njegoša i 130 godina od rođenja Miloša Crnjanskog".

"Otuda, u ovom broju Književnog zapisa i jedan jubilarni segment započet analizom uvaženog profesora dr Mila Lompara, čija biografija baštini bogat univerzitetski rad, te impozantnu nomenklaturu književno-istorijskih radova, jedan izgrađeni stil kulturnog i intelektualnog življenja. Posebno mi je drago što i moja sestra nosi uspomene sa Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, predavanja profesora Lompara i spremanje za ispit iz Romantizma“.

Kako je istakla Marijana Zečević, „ovaj broj časopisa koncepiran je da bude dostupna literatura i učenicima i studentima, te su zastupljeni radovi posvećeni Njegošu i drugih autora, iz perioda dvadesetog vijeka, ali i savremenih književnih poslenika.“

Ovom prilikom izdvojen je segment iz tumačenja prof. Lompara: „Njegoš kao kamen iskušanja“.

„Šta nam, međutim, kazuje okolnost da ni sekundarni – poput vode kod Crnjanskog i zemlje u Njegoša – ni primarni elementi poetske imaginacije dvojice pesnika – kao što su vazduh u Crnjanskog i vatra kod Njegoša – nisu lišeni podudarnosti? Ako je Njegoš prevashodno pesnik vatre a Crnjanski pesnik vazduha, onda njihova nevidljiva srodnost može poticati iz erotičkog predodređenja. Jer, vetrovna i vatrena priroda erotičkog duha već su razvijene na magijskom stupnju religije: erotički duh je već tada ne samo vatreni daimon nego i daimon vetra. To je uvek bilo srodno. Otud jevanđeoska reč navešćuje onoga koji „će vas krstiti Duhom svetim i ognjem” (Matej, III, 11): „on će vas krstiti Duhom svetim i ognjem” (Luka, III, 16). Odlučujuća je, međutim, putanja na kojoj erotički duh obrazuje prirodu pesničkih srodnosti: „Eros-vihor je dakle
glavni simbol kojega je kosmička krilata potencija transponovana u psihičku: simbol strasti koja potresa dušu.” 1 Sve se, dakle, odigrava pomoću erotičkog prenosa koji kosmičku krilatu potenciju, karakterističnu za Njegoša, transponuje u psihološku potenciju: kakvu otkriva Crnjanski. Njihova erotička srodnost – u ovoj dalekosežnoj putanji duše od metafizičkog ka postmetafizičkom iskustvu – proisticala bi iz simbola strasti koji potresa dušu. To znači da postoje neke skrivene no delotvorne korespondencije između naizgled odvojenih pesničkih iskustava“.

„Otuda je“ nastavlja Zečević, „upravo ona vatra Vezuva, nad kojom je bio nadnesen te poslednje godine svoga života, zov vatre iz njegove utrobe i utrobe zemlje. Ovaj pjesnik vatre u crnoj rizi koja duh uznosi, ali nihilistički vatru gasi, došao je da se zagleda u krater, da podari vatru vatri, da baci „kuburu i šampanjac“, da vatra vina s vatrom vulkana sagori, da potre strast i da se oslobodi. O tom detalju dvije kubure i flašama šampanjca upravo Ljubomir Nenadović u putopisu Pisma iz Italije svjedoči.

Kako je istakla Marijana Zečević:

„Književni zapis je jedna tematska osnova koja upisuje pojedinca i vrijeme u estetski krug posojanja i trajanja. Skulpture akademske vajarke Ine Martinović, kako je rečeno su »nalik na neku vizuelnu odu pisanoj riječi«, te je naslovnica ovag broja Književnog zapisa u tom simboličkom duhu naznačena i skulpturom ove autorke označena“.